พันธุ์นกที่น่าทึ่งของนิวซีแลนด์วิวัฒนาการมาในดินแดนที่ปราศจากผู้ล่าขั้นสูงสุด อย่างไรก็ตาม แมวที่นำมาเลี้ยงได้ลดจำนวนลง นำไปสู่การเรียกร้องให้เปลี่ยนเจ้าของแมวในประเทศ Lyall’s wren เป็นนกขนาดเล็กที่บินไม่ได้ ปรับตัวเข้ากับนิวซีแลนด์ที่ปราศจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม จนกระทั่งมีหนูโพลินีเชียนเข้ามา และแมวตามมา สายพันธุ์นี้ถูกกำจัดออกไป โดยมีตัวอย่างสุดท้ายที่ทราบคือแมวถูกฆ่าตายบนเกาะสตีเฟนส์ในปี พ.ศ. 2438
กลุ่มอนุรักษ์ได้รณรงค์ให้มีพระราชบัญญัติการจัดการแมวแห่งชาติ และเพิ่มแมวเชื่องเข้าไปในรายชื่อศัตรูพืชที่ถูกกำจัด แคมเปญ Predator Free 2050 ของนิวซีแลนด์มุ่งเป้าไปที่การกำจัดหนู สโตต พังพอน พังพอน และพอสซัม แต่ไม่ใช่แมว ซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงยอดนิยมของประเทศ
ในขณะที่เกือบครึ่งหนึ่งของครัวเรือนในนิวซีแลนด์เลี้ยงแมว และแมวจำนวนมากเดินเตร่อย่างอิสระ นักอนุรักษ์ยืนยันว่าแม้แต่แมวที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีก็ยังฆ่านกและสัตว์ป่าอื่นๆ สมาคมพิทักษ์ป่าและนก (Royal Forest and Bird Protection Society) ได้ประเมินว่าแมวดุร้ายอาจเป็นสาเหตุการตายของนกพื้นเมืองมากถึง 1.1 ล้านตัวต่อปี และแมวถูกตำหนิว่ามีจำนวนนกที่ลดลงอย่างมาก
ปัจจุบันมีกฎหลายข้อที่กำหนดโดยรัฐบาลกลางและท้องถิ่นเกี่ยวกับการเป็นเจ้าของและการควบคุมสุนัข อย่างไรก็ตาม ไม่มีกฎดังกล่าวสำหรับแมว
